Գևորգ Չաուշի տուն-թանգարան, բացվել է 1980-ական թվականներին։ Ընդգրկված է Աշնակի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ցանկում։Հայ ազգային ազատագրական շարժման գործիչ, ֆիդայի Գևորգ Չաուշի տուն-թանգարանը գտնվում է Աշնակ գյուղում։ Թանգարանը կառուցվել

Պանսիոնատը կառուցվել է ներկայիս Ռուսաստանի Դաշնության Սոչի քաղաքում 1977 թվականին: Համահեղինակն է ճարտարապետ Կառլեն Անանյանը:Պանսիոնատը նախատեսված է 500 հոգու համար: Համալիրի ծավալատարածական հորինվածքը բաղկացած է հիմանական մասնաշենքից՝ 16 հարկ, սննդի

Ապարանի, Հաճընի և Մուսա Լեռան հուշարձանները կարծես հերոսական եռապատում լինեն, որոնք ամբողջացնում են Ռաֆայել Իսրայելյանի վերջին շրջանի ճարտարապետական խոսքը:Համանուն վայրերում առանձին կանգնած այս կոթողները շատ տարբեր են միմյանցից, բայց ունեն

Հրազդանի կիրճի ձախափնյա զառիթափի վրա, Երևանի բերդին հանդիմաննրա հյուսիսային կողմից, ձորեզրյա տարածության վրա երբեմն սփռված Ձորագետի կամ Խնկաձորի (Խնկելոց ձոր) անապատը, որի մասն էր կազմում Ս. Սարգիս եկեղեցին, թեմական առաջնորդարանի

1974 թ. Նոր Հաճըն ավանում կառուցված հուշարձանը նվիրված է Լեռնային Կիլիկիայի Հաճըն քաղաքում 1920թ. թուրքական կանոնավոր զորքի դեմ մղված ինքնապաշտպանական հերոսամարտերին: Հուշարձանը գտնվում է բնակավայրի գլխավոր առանցքի վրա: Այն ունի

Վեհափառ Հայրապետը ծրագրել էր միաբանության անդամների ու հոգևոր ճեմարանի սաների ամառային հանգստի համար մի ամառանոց կառուցել: Երևանից ոչ հեռու, Արագածի հարավային լանջին տեղադրված օդավետ, գեղահայաց ու սառնորակ ջրերով հարուստ Բյուրականը

Ալափարս գյուղի ակումբը։

1960 թվականին Վեհափառ Հայրապետի դեպի Հարավային Ամերիկա կատարած ուղևորության ժամանակ Մոնտեվիդեոյի հայկական համայնքի ներկայացուցիչները խնդրել էին նրան կարծիք հայտնել նոր կառուցվելիք հայկական եկեղեցու նախագծի մասին, որը կազմել էր տեղացի մի

Իսրայելյանի ստեղծագործություններում առանձնահատուկ տեղ է զբաղեցնում Սարդարապատի հերոսամարտի հուշահամալիրընվիրված 1918 թվականին Սարդարապատում տեղի ունեցած ճակատամարտում հայ ազգի հերոսական հաղթանակին թուրքական կանոնավոր բանակի նկատմամբ: Թե՛ իր չափերով, թե՛ իր նշանակությամբ Սարդարապատի

Հյուսիսային Ամերիկայի Արևելյան թեմի առաջնորդարանը որոշել էր Նյու-Յորքի կենտրոնում ձեռք բերված հողամասի վրա պատշաճ ճարտարապետությամբ ու հայաոճ մի եկեղեցի կառուցել:Եկեղեցու նախագիծը հայրենի ճարտարապետների միջոցով մշակելու մասին թեմի ցանկությանը ընդառաջելով` Վեհափառ

Կարս ռեստորանը Վանաձոր քաղաքում։ Քանդված է 1988 թվի երկրաշարժից։

Երևանի քիմիական կոմբինատի առողջարանը կառուցվել է 1958-1961 թվականներին Արզական գյուղի մոտակայքում, Դալար գետի կիրճում: Առողջարանի շենքը, ասես, եզրափակում է ելքը կիրճից, որով հոսում է գետը, այս հանգամանքը յուրովի օգտագործեց Իսրայելյանը,

«Արագիլ» ռեստորանը կառուցվել է 1960 թվականին: Այն սպիտակ քարից է և բարձունքի վրա իջած ժողովրդի կողմից միշտ հատուկ վերաբերմունքի արժանացած թռչնի` արագիլի գաղափարն է արտահայտում, իհարկե շատ վերացարկված: «Արագիլ» ռեստորանի

«Ծովինար» ռեստորանը կառուցվել է 1960 թվականին Հրազդան քաղաքում: Այստեղ Իսրայելյանը ներդաշնակորեն համադրել է ազգային և միջազգային ճարտարապետական ոճական գծերը: Շինության մեջ գտնված են հատակագծային ռացիոնալ լուծումներ և արտահայտիչ ծավալատարածական կերպար:

Վազգեն Ա. կաթողիկոսի գահակալության տարիներին սփյուռքի ողջ տարածքի վրա նոր թափ ստացավ հայկական նոր եկեղեցիների շինության գործը: Վեհափառ Հայրապետի սրտի ջերմ փափագն էր, որ նոր կառուցվելիք այդ աղոթքի տները լինեն

Կառուցման վայր: Երևան քաղաք Կառուցման տարեթիվ: 1955 Տիպաբանական տեսակ: Հասարակական Ներկայիս վիճակը: Կանգուն, օգտագործվում է ըստ նշանակության

Նկարիչների տունը կառուցվել է ներկայի Շառլ Ազնավուրի անվան հրապարակում 1955-1956 թվականներին: Նկարիչների տունը կառուցվել է «Երեւան» հյուրանոցին (ճարտ. Ն. Բունյաթյան) կպած: Տեղակայումն արված է հրապարակի և «Երեւան» հյուրանոցի կոմպոզիցիոն ամբողջականությունը

1944 թվականին, երբ զորքերը հաղթականորեն մտնում են ֆաշիստական Գերմանիայի տերիտորիան, խորհրդային իշխանությունները որոշում են կայացնում ի նշանավորումն այդ իրադարձության Երևան քաղաքում կառուցել հաղթակամար: Հայտարարվում է բաց մրցույթ, որին մասնակցում են